معنی چرک خانه - جستجوی لغت در جدول جو

چرک خانه

لغت نامه دهخدا

گرم خانه

جای گرم، خانۀ گرم

فرهنگ فارسی عمید

حرم خانه

حرم سرا، اندرون سرای، اندرونی

فرهنگ فارسی عمید

طرب خانه

طرب سرای، جای شادی و طرب، محل عیش و عشرت

فرهنگ فارسی عمید

شیرک خانه

میخانه، جایی که در آن شیرۀ تریاک می کشند، شیره کش خانه

فرهنگ فارسی عمید

چشم خانه

خانۀ چشم، کاسۀ چشم، حفرهای که چشم در آن جا دارد، چشمدان

فرهنگ فارسی عمید

طرب خانه

(طَ رَ نَ / نِ)

طرب سرای. طرب گاه. جایگاه شادی و طرب:
روی خاکی و نم چشم مرا خوار مدار
چرخ فیروزه طربخانه ازین کهگل کرد.
حافظ.
در زوایای طرب خانه جمشید فلک
ارغنون ساز کند زهره به آهنگ سماع.
حافظ

لغت نامه دهخدا

چله خانه

(چِلْ لَ نَ)

دهی از دهستان صوفیان بخش شبستر شهرستان تبریز که در 7 هزارگزی خاور شبستر و 2 هزارگزی راه شوسه و خطآهن تبریز به مرند واقع است. کوهستانی و سردسیر است و 389 تن سکنه دارد. آبش از چشمه و قنات. محصولش غلات و حبوبات، شغل اهالی زراعت و گله داری و راهش ماشین رو است. این آبادی در دو محل بفاصله 2 هزارگز بنام چله خانه بالا و چله خانه پایین مشهور است و سکنۀ چله خانه بالا 318 تن میباشد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

چله خانه

(چِلْ لَ / لِ نَ / نِ)

خانه ای که مرتاضان ایام چله در آن بسربرند. (آنندراج). آنجائی که در مدت روزه داشتن توقف کرده و در را بروی خود می بندند. (ناظم الاطباء). جای چله نشستن. محل ریاضت کشیدن و چله گرفتن چله نشینان. جای اعتکاف صوفیان و زهاد:
به چشم کم منگر در دوات تیره دلم
که چله خانه یوسف درون چاه من است.
صائب (از آنندراج).
بااین قد خمیده نگشتیم گوشه گیر
در چله خانه ای ننشیند کمان ما.
زکی ندیم (از آنندراج).
رجوع به چله شود

لغت نامه دهخدا

خوک خانه

(نَ / نِ)

محل زندگی خوک. جایی که خوک را در آن نگاهداری می کنند:
بیت المقدس است دل تو بنور دین
وه تا نه خوک خانه کند کافر فرنگ.
سوزنی

لغت نامه دهخدا

پیک خانه

(پَ / پِ نَ / نِ)

پستخانه

لغت نامه دهخدا

درس خانه

(دَ نَ / نِ)

مدرسه. مکتب. درسگاه. (آنندراج) :
پرواز دانشم ز عناصر برون نرفت
دارم ز درس خانه او لوح در کنار.
؟ (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

عرق خانه

(عَ رَ نَ / نِ)

حمام. (آنندراج) :
مغز عشقی که میشود در پوست
در عرق خانه محبت اوست.
حکیم زلالی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

عرب خانه

(عَ رَ خَ)

نام یکی از دهستانهای بخش درمیان، شهرستان بیرجند و محدود است از طرف شمال خاوری به دهستان مؤمن آباد از باختر به دهستان قیس آباداز شمال به دهستان گل فریز. جلگه ای و کوهستانی و معتدل و محصول غلات است، مردم آن از ایلات خوزستانند که در زمان نادرشاه به این محل کوچانده شده اند. شغل اهالی زراعت و گله داری است و صنایع دستی آنان قالیبافی. این دهستان از 19 آبادی کوچک و بزرگ تشکیل شده است و 10598 تن تقریبی نفوس دارد. قراء مهم آن دهکده سهل آباد و مختاران است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

چپری خانه

(چَ پَ نَ / نِ)

خانه تابستانی. خانه ای از چوب یا نی و جز اینها مخصوص سکونت در تابستان. مقابل تابخانه که خانه زمستانی است:
چپری خانه گرخراب شده است
غم مخور تابخانه مقدور است.
انوری.
رجوع به چپر و تابخانه شود

لغت نامه دهخدا

ضرب خانه

(ضَنَ / نِ)

ضرابخانه. میخکده. دارالضرب

لغت نامه دهخدا

گمرک خانه

(گُ رُ نَ / نِ)

جایی که در آن خراج گمرک از مال التجاره می گیرند. (ناظم الاطباء). باژخانه. راه دارخانه. باجگاه. باژستان. و رجوع به گمرک شود

لغت نامه دهخدا

گرم خانه

(گَ نَ / نِ)

خانه ای که در زیر زمین برای سکونت ایام سرما سازند. (آنندراج) ، گلخانه. محلی که برای پرورش گل و گیاه در آفتاب رو با شیشه ها میکنند و با طرزی خاص بوسیلۀ پهن یا بخاری یا لولۀ آب گرم حرارت بدانجامیدهند. محل پرورش گل در زمستان. رجوع به گلخانه شود، آنجای از حمام که زیر آن خالی است ودر آن آتش می افروزند، حجره ای مر دواسازان را که داروها در آن میخشکانند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

چهل خانه

(چِ هَِ نِ)

دهی است از دهستان ورزق بخش داران شهرستان فریدن. در 14 هزار گزی شمال باختر داران متصل به راه ماشین رو دامنه به بوئین واقع است. از چشمه و قنات آبیاری میشود. محصولش غلات، عدس و انگور است. شغل اهالی زراعت و صنایع دستی از قبیل قالی وجاجیم بافی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

چرکچی خانه

(چُ رَ نَ / نِ)

دکان نانوایی. نانوایی. محلی که در آنجا نان پزند. رجوع به چرک و چرکچی شود

لغت نامه دهخدا

چای خانه

(نَ / نِ)

چای پزخانه. قهوه خانه. کافه. محل چای خوردن، جاهایی در بین راه و کنار جادۀ کاروانی که سابقاً اسب های کالسکه را در آنجا عوض میکردند

لغت نامه دهخدا

چوب خانه

(نَ /نِ)

میان سر خیمه که از چرم کنند و دیرک خیمه در آن جای دهند و خیمه بدان برافرازند. کربه، چوب خانه که در آن سر ستون خانه در کنند. (منتهی الارب) ، انبار چوب. محل نهادن چوب (مخصوص به خیمه و جز آن) : و سراپرده و بنه و پایگاه و خزانه و چوب خانه... و بفرمود تا منجنیقها آتش زدند و چوب خانه سلطان و بازار لشکر و هر آلت که نقل نمی شایست کردن بسوختند. (راحه الصدور راوندی)

میان سر خیمه که از چرم کنند و دیرک خیمه در آن جای دهند و خیمه بدان برافرازند. کَرَبَه، چوب خانه که در آن سر ستون خانه در کنند. (منتهی الارب) ، انبار چوب. محل نهادن چوب (مخصوص به خیمه و جز آن) : و سراپرده و بنه و پایگاه و خزانه و چوب خانه... و بفرمود تا منجنیقها آتش زدند و چوب خانه سلطان و بازار لشکر و هر آلت که نقل نمی شایست کردن بسوختند. (راحه الصدور راوندی)

لغت نامه دهخدا

چرکس خان

(چَ کَ)

نام یکی از اعقاب جوجی خان پسر چنگیزخان که بنا به نوشتۀ مؤلف حبیب السیر، امراء او را بنا بر مصلحت وقت بفرزندی جانی بیک خان منسوب میداشته اند، و در هرحال از خانان و فرمانروایان دشت قبچاق بشمار آمده است. رجوع به تاریخ حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 76 شود

لغت نامه دهخدا

بزک خانه

(بَ زَ نَ / نِ)

جای توالت و آرایش زنان. رجوع به بزک شود

لغت نامه دهخدا

درس خانه

مکتب، مدرسه

فرهنگ لغت هوشیار

گمرک خانه

باژ گاه کوستا کده اداره ای که در آن وجوه گمرکی را از کالا ها و مال التجاره گیرند

فرهنگ لغت هوشیار

گرم خانه

خانه ای که در زیر زمین برای سکونت در ایام سرما سازند، محلی که برای پرورش انواع گل و گیاه در آفتاب رو سازند و دیوار ها و سقف آنرا از شیشه کنند گلخانه، جایی از حمام که زیر آن خالی است و در آن آتش افروزند، حجره ای که دارو سازان دارو ها را در آن خشکانند

فرهنگ لغت هوشیار